Opisy filmu

Anonimowy

• Mój własny opis
• 2006-06-13

Adaptacja dramatu Williama Szekspira. Tytus Andronikus, wódz Rzymian, powraca zwycięski do ojczyzny po wojnie z Gotami. Jego łupem jest barbarzyńska królowa Tamora i jej trzej synowie. W imię poległych w bitwie Rzymian, Tytus postanawia złożyć w ofierze najstarszego syna Tamory. Ta błaga go o łaskę, jednak wódz pozostaje bezlitosny i podcina gardło pierworodnemu. Nazajutrz lud rzymski wybiera nowego cesarza - zdemoralizowanego i despotycznego Saturnina. Ten postanawia wybrać za swą małżonkę Tamorę. Nowa pozycja królowej daje jej perspektywy na dokonanie okrutnej zemsty na Tytusie...

Czechu

• Opis dystrybutora
• 2006-12-07

Tytus Andronikus – wybitny rzymski dowódca wraca jako zwycięzca do domu z długiej wojny z Gotami, podczas której spośród jego synów przeżyło jedynie czterech. Lucjusz – jego najstarszy syn – przypomina Tytusowi, że elementem obchodów zwycięstwa jest złożenie w ofierze jeńca. Tytus wybiera najstarszego syna Tamory – królowej Gotów, którego sprowadził do Rzymu wraz z dwoma jej pozostałymi synami oraz z Maurem Aaronem. Pomimo błagań Tamory o litość dla syna, Tytus dokonuje rytualnej ofiary. Nie kieruje się okrucieństwem, lecz wiernością wobec starożytnego rytuału. Tamora - wyniesiona do władzy dzięki miłości zepsutego i skorumpowanego cesarza Saturninusa - oraz dwaj jej synowie: Chiron i Demetriusz dokonują okrutnej zemsty na Lavinii – jedynej córce Tytusa. Tak zaczyna się opowieść o podwójnej zemście – najpierw Tamory, potem Tytusa - która przekształca ukochany przez Tytusa Rzym w klatkę z dzikimi zwierzętami, a samego Tytusa w mordercę splamionego krwią własnych dzieci i dzieci Tamory.

Anonimowy

• Opis dystrybutora
• 2008-07-14

Rzymski wódz, Tytus Andronikus, wraca zwycięski z długiej kampanii przeciw barbarzyńcom. Tradycja każe, by w czasie triumfu złożył w ofierze jednego z jeńców. Wierny obyczajom, Tytus wybiera najstarszego syna królowej Gotów, Tamory i, głuchy na jej błagania, dopełnia ofiary. Tymczasem Tamora zostaje wyniesiona do władzy przez amoralnego i zepsutego do szpiku cesarza Saturnina. Jej dwaj synowie, Chiron i Demetriusz, dokonują zemsty na jedynej córce Tytusa, Lawinii. Tak zaczyna się najdziksza i najbardziej krwawa z szekspirowskich tragedii. Opowieść o zemście za zemstę, o obłędzie, o ideałach, które przestały cokolwiek znaczyć. Opowieść o człowieku, który w imię najwyższych wartości splamił sobie ręce niewinną krwią i przemienił Wieczny Rzym w piekło na ziemi.