Filmy policja, materiał archiwalny

Sam Reide ma niezwykłą zdolność podróżowania w czasie. Cofając się w przeszłość pomaga policji identyfikować morderców. Pod żadnym pozorem nie wolno mu jednak ingerować w przebieg minionych zdarzeń. Jedna taka ingerencja może mieć tragiczne skutki i w nieoczekiwany sposób odmienić bieg historii. Sam stara się przestrzegać tej zasady. Jednak, gdy ginie jego ukochana, postanawia cofnąć się w czasie, by zapobiec jej śmierci. W ten sposób uruchamia niepowstrzymaną spiralę zdarzeń, nad którymi nikt nie ma kontroli, a które mogą prowadzić do jeszcze bardziej tragicznego finału.

„W Centennial Park jest bomba. Macie trzydzieści minut”. Świat po raz pierwszy usłyszał o Richardzie Jewellu, pracowniku ochrony, kiedy ten zgłosił znalezienie ładunku wybuchowego podczas Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku. To zdarzenie sprawiło, że został uznany za bohatera, którego szybka i zdecydowana reakcja ocaliła życie wielu ludzi. Ale już po kilku dniach ten niedoszły policjant stał się głównym podejrzanym nie tylko dla FBI. Oczerniające i zniesławiające go media oraz opinia publiczna zmieniły jego życie w koszmar. Jewell zwrócił się o pomoc do niezależnego, antysystemowego adwokata Watsona Bryanta, stanowczo obstając przy swojej niewinności. Bryant, starając się oczyścić reputację klienta, szybko przekonuje się, że jednoczesna walka z agentami federalnymi, stanowymi, policją miejską i mediami jest naprawdę karkołomna. Dodatkowo nie pomaga mu fakt, że Richard podchodzi zbyt ufnie do tych, którzy próbują go zniszczyć.

Słynny klejnot Różowa Pantera zostaje ponownie skradziony i inspektor Clouseau (Peter Sellers) otrzymuje zadanie odnalezienia diamentu. Udaje się do Lugashu - państewka na Bliskim Wschodzie, w którym znajdował się dotychczas klejnot. Okazuje się, że samolot, którym inspektor leciał zaginął i prawdopodobnym jest, że wpadł do morza. Po kilku dniach reporterka Marie (Joanna Lumley) postanawia zbadać tajemnicze zaginięcie i przeprowadza wywiady z bliskimi inspektora, próbując pokazać publice jego prawdziwe oblicze.

Inspirowana wydarzeniami z 11 września 2001 roku, historia dwóch niezwykle dzielnych strażaków, którzy spieszyli z pomocą uwięzionym ludziom w jednym z wieżowców World Trade Center.

Seed jest maniakalnym mordercą. Zabił już wielu ludzi, ale na jego nieszczęście został schwytany i skazany na śmierć na krześle elektrycznym. Wtem zostaje ustanowione nowe prawo: skazaniec, któremu uda się przeżyć po trzech próbach uśmiercenia go na krześle, zostaje wypuszczony na wolność i zostanie oczyszczony z zarzutów. Niespodziewanie Seedowi udaje się przeżyć. Naczelnik więzienia boi się jednak wypuścić na wolność seryjnego zabójcę, dlatego prosi, będącego przy egzekucji lekarza, by spisał jego akta zgonu, po czym żywcem zakopują Seeda w ziemi. Ten nadludzkim wysiłkiem, wygrzebuje się z niej i żądny zemsty pragnie zabić tych, którzy skazali go na śmierć.

Roman Polański wielkim artystą jest – to wiedzą wszyscy. Podobnie jak o tym, że zaprzepaścił swoją hollywoodzką karierę i reputację ponad 30 lat temu przez udział w gwałcie/stosunku z nieletnią. Przynajmniej tak każdy myśli... Odświeżenia tematu, i być może rzucenia na niego nowego światła, podjęła się Marina Zenovich. Próbuje ona zrozumieć przesłanki kierujące Polańskim uciekającym ze Stanów, co tak naprawdę zdarzyło się w tamtym czasie, a także sposób działania systemu prawnego.

Film śledzi ostatnie godziny życia poety i reżysera Pier Paolo Pasoliniego. Poeta zginął pewnej nocy w 1975 roku na plaży w Ostii, niedaleko Rzymu. Aresztowano chłopca, Pino Pelosiego, który został oskarżony o morderstwo. Policja i sędziowie twierdzą, że Pelosi jest jedynym zabójcą Pasoliniego, ale rany na ciele poety są zbyt poważne i głębokie. Następnie wezwani są do złożenia świadectwa o śmierci poety, jego siostry i matki, zniszczonych przez smutek. W trakcie całego procesu film bada osobowość Pasoliniego i jego dzieł, wyjaśniając, co ludzie myślą o nim we Włoszech. Według niektórych Włochów Pasolini był prowokującym człowiekiem i zasłużył na swój los, będąc komunistą i homoseksualistą. Jego przyjaciele i intelektualiści pamiętają go jako bardzo dobrego i rozsądnego człowieka, który chciał jedynie walczyć z neo-faszyzmem i okrutną, sekciarską mentalnością społeczeństwa klasy średniej.

Na festiwalu filmowym w Cannes, prezentowany jest dreszczowiec, którego nikt nie chce oglądać, ponieważ występują w nim nikomu nie znani aktorzy. Pewnego dnia sytuacja zmienia się diametralnie. W mieście mają miejsce morderstwa dokonywane w sposób identyczny, jak w filmie. Rzecznik prasowy filmu wykorzystuje te fakty do reklamy tego miernego filmu.