Filmy relacja rodzinna, surrealizm, samotność

Przeszukaj katalog

Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje relacja rodzinna, surrealizm, samotność. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach.

Po wigilijnej kolacji w gronie rodzinnym trójka braci spędza noc w inny sposób: Oscar śpi razem z rodziną, Gustaw z kochanką, a Carl nie może spać i rozpamiętuje swoje nieudane życie. Następnego dnia cała rodzina idzie do kościoła na jutrznię (w kościele katolickim msza odprawiana przed wschodem słońca). W teatrze trwają ostatnie przygotowania do premiery „Hamleta”, gdzie Oscar ma zagrać Ducha. Podczas próby nagle traci przytomność i po bardzo krótkiej chorobie umiera...
Nieposiadający, poza tytułem szlacheckim, zbyt wiele magnat gubi się lesie. Trafia do starej posiadłości, której ogrodzenie porastają niesamowitej urody róże. Zrywając jedną ściąga na siebie gniew gospodarza, w wyniku czego wykupić swoje życie może jedynie oddając w zamian jedną ze swych córek - Félicję, Adélajdę lub Bellę...
Gdy niebo naprawdę spada, w miasteczku Dębki Duże wybucha panika. Tylko Kurczak Mały z pomocą swoich przyjaciół może uratować planetę przed zagrożeniem z kosmosu. Tym samym udowadnia, że największym bohaterem na świecie jest po prostu Kurczak Mały!


Na fali

6,8
Jest to opowieść o pingwinach i ich zamiłowaniu do surfingu. Bo podobno ten sport właśnie wymyśliły pingwiny.
Anime na podstawie biograficznej powieści Akiyuki Nosaki. W ostatnich dniach II wojny światowej, 14-letni Seita i jego małoletnia siostra Setsuko zostają sierotami - po ojcu słuch ginie, a matka umiera po nalocie na Kobe. Na krótko zamieszkują u ciotki, która następnie nie chce ich mieć na swoim utrzymaniu. Seita i Setsuko odnajdują stare, opuszczone schrony, które na jakiś czas staje się ich schronieniem i domem. Wśród całego koszmaru wojny, radość sprawiają im świetliki, które zamieszkują w niewielkiej jaskini.
Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.
Kiedy matka Jelizy-Rose umiera z powodu przedawkowania narkotyków, ojciec zabiera ją do Teksasu, na wieś. Dziewczynka ma tam dojść do siebie, ale tak naprawdę, aby uciec od samotności i trudnego dzieciństwa, coraz bardziej pogrąża się w mrocznym świecie fantazji. Rozmowy z głowami lalek, spotkania z człowiekiem z bagien, czyhające w trawie rekiny-potwory, przyjaźń z upośledzonym umysłowo Dickensem – to wszystko sprawia, że Jeliza-Rose zaczyna niebezpiecznie balansować na granicy obłędu.

Satyricon

6,8
Rzym, I wiek n.e.. Dwóch studentów przyjaciół, Encolpio i Ascilto, spierają się o to do kogo należy chłopiec, Gitone. Chłopiec, mając możliwość wyboru z kim idzie, wybiera Ascilta. Tylko nagłe trzęsienie ziemi ratuje Encolpio od popełnienia samobójstwa...

Uzak

7,4
W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.
Słowa kluczowe

Proszę czekać…